Soms twijfel je of je wel op de juiste plek zit, het goede doet of de juiste kwaliteiten hebt voor de job. Of dat dit het dan is. Ik noem dat het einde van een level.
Je bent met al jouw talenten en ervaring zover gekomen. Maar nu is het tijd om te kijken wat je nog meer te bieden hebt, waar het nu tijd voor is. Het volgende level. En zo 'levelen' we het hele leven stapsgewijs door. Gelukkig maar.
Natuurlijk ken ik zelf ook die vragen en de diverse worstelingen. De ongelofelijk mooie kanten van talenten én minder sterke kanten daarvan. Ik schrijf onder andere over hoogsensitiviteit en neurodiversiteit op deze site. Dat komt niet helemaal uit het niets.
Hoogsensitief
Al vanaf de middelbare school moest ik bij thuiskomst altijd eerst landen. Een powernap of een rustig plekje in huis. Ik was een allemansvriend op school en het leek me sociaal allemaal makkelijk af te gaan. Maar het koste ook veel energie. De rector van de middelbare school liet mij bij klasgenoten langs gaan als het even niet goed ging. Ik keek daar toen niet van op. Ook niet van de vraag of ik de sfeer de klas niet wat kon bijsturen in de les waar een docent steeds weer werd uitgedaagd. Ik deed graag en vind het zelf fijn en belangrijk om iedereen bij elkaar te houden. Dat lukte, het werd gezellig in de klas en uiteindelijk hebben we deze docent nog met de hele klas helpen verhuizen.
Bij elkaar houden deed ik ook als HR-adviseur bij AXA Verzekeringen. Ik begon eerst alle medewerkers die door ziekteverzuim en verandering van leidinggevende "kwijtgeraakt waren" op te sporen en ik kreeg ik hen gelukkig weer aan het werk. Op de HR afdeling startte ik de vrijdagmiddagborrel, waar in korte tijd iedereen aan meedeed. Bij het Ronald McDonald Huis sprak ik veel met sponsoren, met ouders in het Ronald McDonald Huis en met vrijwilligers. Ook dat voelde heel natuurlijk en ging me makkelijk af. Dus volgde hier ook al snel "doe jij die presentatie maar of wil jij dat sponsor gesprek doen?" En ook dat daad ik graag, al zag niemand dat ik bijna dagelijks na het werk doodmoe op de bank in slaap viel.
Mensen kunnen lezen, voelen wat er in een ruimte of groep gebeurt, begrijpen wat er achter woorden zit of zien wat er nodig is in het grotere geheel. Dat gaat vaak vanzelf en gelukkig wordt en werd dat vaak gewaardeerd.
Maar vaak ook niet. Omdat ik bepaalde onderwerpen aansneed of problemen voorzag die mensen zelf nog niet zagen. Ik begreep dat niet (omdat ik het toch zo duidelijk kon zien) en heb vaak getwijfeld of ik het wel goed zag. Daardoor durfde lange tijd niet op mijn intuïtie te vertrouwen.
Tijdens mijn Coach opleiding leerde ik meer over sensitiviteit. Over emoties overnemen, vaak 'op aan' staan, veel aanvoelen, een sterke intuïtie hebben en daardoor veel meer mee kunnen nemen in overwegingen. Het hele plaatje overzien. Dat dit hele fijne kwaliteiten zijn, maar dat de keerzijde daarvan ook best heftig kan zijn. Helemaal als je emoties niet kan plaatsen of kan koppelen aan bepaalde gebeurtenissen of aan mensen. Of als intuïtie wordt gekleurd door aannames of eigen emoties. Zuivere intuïtie is dus een mooie kracht, maar moet ook goed getoetst blijven worden.
Vele colleges, masterclasses, trainingen en literatuur verder is dat nu goed te plaatsen. Ik leerde dat wat ik allemaal voel en zie meestal wel klopt, maar dat ik nog te leren had om dit te checken en hoe mensen daarin mee te krijgen. Omdat anderen dat vaak nog niet voelden of zagen. En dat je het ook kan sturen om zo je energie bij je te houden en wat niet van jou is daar te laten. Dat blijft wel een uitdaging, maar nu is het (meestal) niet meer een last, maar vooral mijn kracht. En deels heb ik daar mijn werk van gemaakt.
Dyslexie
Pas op de universiteit kwam ik achter het bestaan van dyslexie. Nadat ik mijn eerste scriptie terugkreeg met de kanttekening; "als je denkt dat je hier je klad kan inleveren dan ben je hier aan het verkeerde adres". Dat kwam hard aan. Zeker toen de testen aangaven dat er aan de ene kant sprake was van een hoog IQ en tegelijkertijd een lage taalontwikkeling. Dat heeft me erg onzeker gemaakt. Maar er werd ook veel duidelijk. Al die horror sessies met hardop voorlezen in de klas, dramatische dicteecijfers en een herexamen omdat ik al mijn examens verpest had door de vragen verkeerd te lezen.
Na de testen volgde een afspraak bij een remedial teacher en hij gaf mij het volgende advies; "Jij hebt zoveel unieke bruggetjes gebouwd en je bent daar zo ver mee gekomen. Ik kan nu alles met je gaan afbreken en je nieuwe bruggetjes aanleren. Je kan het ook niet doen en iets gaan doen wat je leuk vindt. Wat je goed kan. Focus je daarop is mijn advies."
Dat was het beste advies ooit. Jaren had ik me kunnen storten op het aanleren van bruggetjes en trucjes om zo mijn studie af te kunnen maken, om om zo aan alle eisen van de opleiding te voldoen. Maar daar was ik niet gelukkig van geworden en ik was daar denk ik helemaal op leeggelopen.
Daarom heb ik gekozen voor een andere studie. Al kon ik dyslexie toen zelf nog niet over mijn lippen krijgen. Mijn ouders hebben het destijds bespreekbaar gemaakt bij deze opleiding. En daar ben ik hen nog steeds heel erg dankbaar voor. Soms heb je ook gewoon hulp nodig. Ik kon het toen nog niet. Maar ook nu vind ik dit schrijven spannend.
Door begripvolle docenten tijdens deze opleiding kreeg ik bijvoorbeeld de kans om tentamens mondeling af te leggen en mijn eindscriptie te presenteren. Hierdoor leerde ik vertrouwen op mijn sterke kanten, zoals creatief denken, verbaal sterk en samenwerken, wat later leidde tot mooie projecten, zoals adviesrapporten voor Pinkpop. Hiervoor bedachten wij onder andere de geluidsdichte tent voor ander soortige muziek.
In mijn werk, onder andere als HR-adviseur bij AXA Verzekeringen, vond ik opnieuw manieren om mijn sociale, verbale en creatieve kwaliteiten in te zetten. Zo was iedere HR adviseur aan een collega van de administratie gekoppeld, waardoor veel taken voor mij wegvielen en ik me kon richten op de organisatie.
Zoals het plan om tijdens een reorganisatie een grote groep waardevolle maar boventallige medewerkers te laten bijscholen en binnen twee weken naar een wel groeiende afdeling over laten plaatsen. Zo konden we goed getraind personeel behouden en een effectieve oplossing bieden voor alle betrokken afdelingen. Of het plan om ziekteverzuim terugdringen door het ziekte percentage mee te laten wegen in de beoordeling van leidinggevenden en daarmee in de hoogte van de persoonlijke bonus. Dat was toen en daar nogal onconventioneel, maar eigenlijk ook heel logisch.
De positieve kanten van dyslexie
Dyslexie wordt vaak geassocieerd met een beperking bij lezen en schrijven, maar het brengt ook een unieke manier van denken met zich mee. Mensen met dyslexie hebben vaak talenten die hen in staat stellen op creatieve en innovatieve manieren bij te dragen aan de samenleving. Hier zijn enkele positieve kanten:
- Mensen met dyslexie denken vaak buiten de gebaande paden en bedenken originele oplossingen. Dit maakt hen geschikt voor creatieve beroepen zoals kunst, muziek en ontwerp.
- Ze hebben vaak een sterk ruimtelijk inzicht, wat nuttig is in architectuur, techniek en design. Ze kunnen objecten en patronen goed visualiseren.
- Dyslexie vraagt om creatieve manieren om uitdagingen te overwinnen, waardoor sterke probleemoplossende vaardigheden worden ontwikkeld.
- Dyslectische denkers verwerken informatie anders, wat leidt tot innovatieve ideeën. Veel bekende uitvinders en ondernemers hadden dyslexie, zoals Einstein, da Vinci en Branson.
- Door hun eigen uitdagingen ontwikkelen mensen met dyslexie vaak een sterke empathie en sociale vaardigheden.
- Ze zien vaak het grotere plaatje en doorgronden complexe systemen, wat hen geschikt maakt voor strategische rollen.
Het belang van erkenning
Het erkennen van de sterke punten van mensen met dyslexie of andere neurodiversiteit is cruciaal. Onderwijs en organisaties kunnen een omgeving creëren waarin unieke talenten tot bloei komen.
Als we neurodivergenten niet zien als mensen met een stoornis of beperking, maar als mensen met een andere manier van denken. Door deze verschillen te waarderen, kunnen neurodivergenten uitblinken op hun eigen unieke manier.
Als ik kijk naar mijn eigen spiky-profile dan kan ik dat het best als volgt omschrijven;
Mijn spikes ofwel talenten omhoog zijn vooral; sensitief, out of the box denken, snel het grotere geheel zien, verbanden leggen en verbinden.
Mijn spikes naar beneden ofwel mijn minder sterke kanten zijn; kan snel uitgekeken zijn op, impulsief, soms lastig te volgen en sneller moe en overprikkeld.
In de juiste setting en met een goede verdeling zet ik nu dus vooral mijn talenten in zetten.
Het maken en schrijven van deze website en het goed verwoorden van wat ik wil hier wil zeggen is voor mij nog steeds een grote uitdaging. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. Veel lieve en leuke collega's en vrienden om mij heen lezen regelmatig mee. En met de vele veel digitale mogelijkheden is het tegenwoordig veel makkelijker om met dyslexie om te gaan. Daarnaast kan ik het steeds beter accepteren dat niet perfect ook goed kan zijn. Al is ook dat nog 'work in proces'. Misschien is dat op het volgende level wel echt klaar :)
Voel je daarom ook vrij om eventuele onduidelijkheden in de teksten of opmaak terug te koppelen, ik hoor het graag.